2-2-7-2-1 مدل­های تاثیر فعالیت بدنی بر خودپنداره جسمانی———- 26

2-2-7-3 شاخص توده بدنی و خودپنداره جسمانی—- 31

2-2-7-4 وضعیت اجتماعی- اقتصادی و خودپنداره جسمانی————- 31

2-3 پیشینه تحقیقی-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد———— 33

2-3-1 تحقیقات مربوط به رابطه فعالیت بدنی و خودپنداره جسمانی– 33

2-3-2 تحقیقات مربوط به بالیدگی و خودپنداره جسمانی———— 39

2-3-3 جمع­بندی-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد————– 42

فصل سوم: روش شناسی

3-1 مقدمه—– 44

3-2 روش و طرح تحقیق-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——— 44

3-3 جامعه آماری-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد————– 44

3-4 نمونه آماری، روش نمونه­گیری و حجم نمونه—— 44

3-5 متغیرهای تحقیق-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد———– 45

3-6 ابزار تحقیق– 45

3-6-1 پرسشنامه جمعیت شناختی-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد 45

3-6-2 فرم کوتاه پرسشنامه خودتوصیفی جسمانی—– 45

3-6-3 پرسشنامه بین­المللی فعالیت بدنی کودکان و نوجوانان———— 47

3-6-4 تمرین جسمانی-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد———- 48

3-7 شیوه اجرا— 48

3-6 روش تحلیل آماری-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——— 49

فصل چهارم: یافته­های پژوهش

4-1 مقدمه—– 51

4-2 توصیف خصوصیات آزمودنی­ها-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد 51

4-3 بررسی پیش فرض­ها-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——– 54

4-4 تحلیل کواریانس مربوط به متغیر خودپنداره ظاهر بدنی————- 56

4-4-1 آماره­های توصیفی-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——– 56

4-4-2 بررسی پیش فرض­ها-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد—— 58

4-4-3 نتایج آزمون­های اثرات بین شرکت کنندگان—- 59

4-4-4 بررسی فرضیه­های اول، دوم و سوم———— 62

4-5 تحلیل کواریانس مربوط به متغیر خودپنداره توانایی بدنی———— 64

4-5-1 آماره­های توصیفی-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——– 64

4-5-2 بررسی پیش فرض­ها-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد—— 65

4-5-3 نتایج آزمون­های اثرات بین شرکت کنندگان—- 66

4-5-4 بررسی فرضیه­های چهارم، پنجم و ششم——- 70

4-6 تحلیل کواریانس مربوط به متغیر خودتوصیفی جسمانی————- 71

4-6-1 آماره­های توصیفی-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——– 72

4-6-2 بررسی پیش فرض­ها-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد—— 73

4-6-3 نتایج آزمون­های اثرات بین آزمودنی­ها——— 74

4-6-4 بررسی فرضیه­های هفتم، هشتم ونهم———- 77

فصل پنجم: بحث و نتیجه­گیری

5-1 مقدمه—– 80

5-2 خلاصه تحقیق-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد————- 80

5-2-1 خلاصه یافته­های تحقیق-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد— 80

5-3 بحث—— 81

5-3-1 بحث فرضیه اول-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——— 81

5-3-2 بحث فرضیه دوم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——— 81

5-3-3 بحث فرضیه سوم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——– 82

5-3-4 بحث فرضیه چهارم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——- 84

5-3-5 بحث فرضیه پنجم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——- 84

5-3-6 بحث فرضیه ششم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——– 85

5-3-7 بحث فرضیه هفتم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——– 86

5-3-8 بحث فرضیه هشتم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——- 86

5-3-9 بحث فرضیه نهم-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد——— 87

5-4 نتیجه گیری-بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد————– 89

5-5 پیشنهادها– 90

فهرست منابع—- 91

پیوست­ها——- 98

چکیده:

هدف تحقیق حاضر مقایسه 8 هفته تمرینآمادگی جسمانیبر خودپنداره جسمانی دختران نوجوان کم تحرک دیررس و زودرس می­باشد. بدین منظور 80 دختر نوجوان کم تحرک 13- 15 سال بر اساس سن شروع قاعدگی در دو گروه زودرس و دیررس انتخاب شده و هر گروه به­طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند و در یک طرح تحقیق دو عاملی شرکت کردند. سطح فعالیت بدنی و خودپنداره جسمانی هرکدام به ترتیب با پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی کودکان و نوجوانان و فرم کوتاه پرسشنامه خودتوصیفی جسمانی (PSDQ- S) اندازه­گیری شد. گروه های تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به تمرینات آمادگی جسمانی پرداختند. نتایج تحلیل کوواریانس 2 (تمرین) در 2 (بالیدگی) 8 هفته برنامه آمادگی جسمانی بر خودتوصیفی جسمانی دختران نوجوان کم تحرک دیررس و زودرس افزایش معناداری نشان داد که این اثر افزایشی در آن­ها متفاوت بود به این ترتیب که اثر تمرینات بر خودتوصیفی جسمانی دختران نوجوان کم تحرک زودرس، بیشتر بود. این نتایج، نیاز به برنامه­ های مداخله ­ای برای افزایش خودپنداره جسمانی با در نظر گرفتن بالیدگی را نشان می­دهد.

فصل اول: طرح پژوهش

1-1- مقدمه

امروزه تحرک و فعالیت ورزشی نوجوانان نسبت به دوران گذشته رو به افول گذاشته است به طوری­که فقر حرکتی و اضافه وزن از مشکلات عمده دانش آموزان است. شرکت افراد جوان در فعالیت­های ورزشی، علاوه بر تقویت قوای جسمانی، در افزایش اعتماد به­نفس و ارتقای سایر جنبه­های سلامت روانی نیز موثر است. شناسایی عوامل بیولوژیکی، محیطی، اجتماعی و روانی اثرگذار بر فعالیت بدنی، ایده اساسی برای ترویج فعالیت بدنی در نوجوانان است (40).

اخیراً در کشور ما نوجوانان به شیوع بیماری­های ناشی از فقر حرکتی، بیشتر گرفتار می­شوند. فقر حرکتی عامل بسیاری از بیماری­های جان­فرسا مانند چاقی، ضعف دستگاه­های قلبی عروقی و تنفسی است و سلامتی روانی را نیز به طور مستقیم و غیر مستقیم به خطر می­اندازد. یکی از مشکلات عمده نوجوانان وابستگی و اعتیاد به تلویزیون و تکنولوژی­های مشابه آن است که باعث کم تحرکی بیشتری می­شود اما در نظر گرفتن برنامه­های فعالیت بدنی می­تواند راهبرد موثری برای مبارزه با این مشکلات باشد. زیرا ورزش و فعالیت بدنی بخش مهمی از برنامه آموزشی مدرسه و فرایند تربیت و پرورش کودکان، نوجوانان و جوانان را تشکیل می­دهد (10 و 15).

نوجوانی یک دوره مهم از زندگی است که ادراک از خود به طور عمیق تغییر می­کند. مطالعات نشان­داده­است که این دوره یک دوره مهم برای «خود» و ساختارهای عصبی حمایت کننده­اش است (35). یکی از ابعاد «خود»، خودپنداره[1] می­باشد، خودپنداره، آگاهی شخصی از محدودیت­ها، ویژگی­ها و خصوصیات شخصی و خصوصیاتی که ممکن است شخص در آن­ها با بقیه مشابه یا متفاوت باشد. در واقع خودپنداره ادراکی است که شخص از خودش بدون قضاوت یا مقایسه شخصی زودگذر با دیگران دارد (51).

بر اساس نظر وینبرگ و گولد (1999) نباید خودپنداره را تنها به عنوان یک واژه کلی تلقی کرد بلکه باید آن را به عناصری مانند خودپنداره اجتماعی، خودپنداره تحصیلی و خودپنداره جسمانی تفکیک کرد (51). خودپنداره جسمانی هم شامل نحوه نگرش فرد نسبت به خود است و هم شامل شیوه­ای است که فرد توسط آن بدن خود را ادراک می­کند و نگرش فرد را نسبت به ابعاد بدنی، توانایی­ها و مهارت­های بدنی­اش نشان می­دهد (78). از طرفی بالیدگی در شکل­دهی خودپنداره فرد نقش بسزایی دارد (51). افراد نوجوان در سنین متنوعی به مرحله نوجوانی وارد می­شوند و به وضعیت بالیدگی می­رسند. بالیدگی به عنوان فرایندی از بالیده شدن یا پیشروی به طرف وضعیت بالیده تعریف می­شود. لذا در یک گروه از کودکان با جنس و سن تقویمی همانند، در سن زیستی یا سطح بالیدگی زیست شناختی کسب شده، پراکندگی وجود دارد (65). رشد خودپنداره، یک جنبه مسلط در کودکی و نوجوانی است و اغلب تحت تاثیر سطح بالیدگی قرار می­گیرد (مثلا تاخیر یا پیشرفت در بالیدگی). در این سنین از یک طرف رشد اجتماعی، شخصی و عاطفی و از طرف دیگر نیز جابجایی زمانی بالیدگی (تاخیر یا پیشرفت) وجود دارد که این جابجایی میتواند بر رشد خودپنداره فرد اثر بگذارد (51).

هم­چنین شرکت افراد جوان در فعالیت­های ورزشی، علاوه بر تقویت قوای جسمانی در افزایش اعتماد به­نفس و ارتقای سایر جنبه­های سلامت روانی نیز موثر است و یکی از ابعادی که فعالیت بدنی و به­خصوص آمادگی جسمانی می­تواند تاثیر بسیار زیادی روی آن داشته باشد خودپنداره است (51).

در این راستا این تحقیق در نظر دارد اثر یک دوره تمرین آمادگی جسمانی را بر خودپنداره جسمانی دختران نوجوان دیررس و زودرس کم تحرک بررسی و مقایسه کند.

2-1- بیان مسأله

سلامتی انسان ابعاد مختلفی اعم از بدنی، روانی، عاطفی و اجتماعی دارد که لازم است به همه آن­ها توجه شود. یکی از موضوعات مهمی که درباره سلامت روانی مطرح می­شود عزت نفس و ادراک فرد از خودش است. ادراک فرد از خود تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می­گیرد که فعالیت بدنی و شرکت در ورزش سازمان یافته یکی ازین عوامل است (34).

در جامعه­ای که اهمیت زیادی برای موفقیت در فعالیت­های ورزشی قائل هستند، طبیعی است که تصور شود خودپنداره به میزان زیادی افزایش خواهدیافت. یک خود پنداره منفی می­تواند آثار مخربی بر تمام جنبه­های زندگی فرد داشته باشد. مربیان و والدین باید نحوه به­کارگیری فعالیت­های حرکتی کودکان و نوجوانان را که باعث تشکیل خودپنداره­های مثبت و باثبات می­شوند، مشخص کنند (51).

خودپنداره جسمانی شامل نحوه نگرش فرد نسبت به خود است و هم شامل شیوه­ای است که فرد توسط آن بدن خود را ادراک می­کند و نگرش فرد را نسبت به ابعاد بدنی، توانایی­ها و مهارت­های بدنی­اش نشان می­دهد. از طرفی بالیدگی در شکل­دهی خودپنداره فرد نقش بسزایی دارد (51 و 78). افراد نوجوان در سنین متنوعی به مرحله نوجوانی وارد می شوند و به وضعیت بالیدگی می­رسند. بالیدگی به عنوان فرایندی از بالیده شدن یا پیشروی به طرف وضعیت بالیده تعریف می­شود. لذا در یک گروه از کودکان با جنس و سن تقویمی همانند، در سن زیستی یا سطح بالیدگی زیست شناختی کسب شده، پراکندگی وجود دارد (65). رشد خودپنداره، یک جنبه مسلط در کودکی و نوجوانی است و اغلب تحت تاثیر سطح بالیدگی قرار می­گیرد (مثلا تاخیر یا پیشرفت در بالیدگی). در این سنین از یک طرف رشد اجتماعی، شخصی و عاطفی و از طرف دیگر نیز جابجایی زمانی بالیدگی (تاخیر یا پیشرفت) وجود دارد که این جابجایی میتواند بر رشد خودپنداره کودک اثر بگذارد (51).

تغییرات جسمانی که در طی بلوغ در دختران رخ می­دهد (22% افزایش توده چربی) با افزایش توده عضلانی یا بافت اسکلتی همراه نیست (78)، از این رو با توجه به تغییرات در اندازه، شکل وترکیب بدنی، شرکت در فعالیت بدنی کاهش می­یابد. بنابراین تغییرات جسمانی زمان بلوغ و بالیدگی زودرس دختران نوجوان ممکن است به طور مستقیم روی توانایی دختران برای شرکت در فعالیت جسمانی تاثیر داشته باشد. به عنوان مثال، رشد سینه ممکن است به طور مستقیم، شرکت در فعالیت جسمانی خودانگیخته را به دلیل نیاز به لباس مناسب کاهش دهد (28).

از طرفی نوجوانی به عنوان دوره خطر کاهش فعالیت بدنی به ویژه بین دختران نوجوان زودرس[1] شناخته شده است و این کاهش فعالیت کاهش خودارزشمندی جسمانی را نیز در پی دارد (54). تغییر در انگیزه، نگرش نسبت به عملکرد و تغییر در تصویر بدنی در خلال دوره نوجوانی ممکن است از عوامل تاثیرگذار بر کاهش فعالیت باشد (78).

منابع زیادی این کاهش را در دختران نوجوان مشخص کرده­اند و نشان داده­اند که درصد شرکت در فعالیت بدنی از %58 در سن 11-12 سالگی، به %41 در سن 13-15 سالگی کاهش می­یابد، این افت در فعالیت بدنی همزمان با بلوغ است که معمولا در سن 12-13 سالگی اتفاق می­افتد (26).