2-2- عنوان طرح………………………………. 46

2-3- جامعه مورد بررسی………………………………. 46

2-4- حجم نمونه……………………………… 46

2-5- نوع و روش مطالعه……………………………… 46

2-6- مکان وزمان مطالعه……………………………… 46

2-7- فرضیه……………………………… 47

2-8- هدف کلی………………………………. 47

2-8-1- اهداف ویژه…………………………….. 47

2-9- روش انجام کار ……………………………..47

2-10- روش تجزیه و تحلیل داده ها……………………… 48

2-11- متغیرها…………………………….. 48

3-1- یافته ها…………………………….. 50

4-1- بحث……………………………….. 68

4-2- نتیجه گیری………………………………. 71

4-3- پیشنهادات……………………………….. 71

چکیده:

مقدمه: بیش فعالی واختلال توجه (ADHD:attention-deficit hyperactivity disorder) یک سندروم عصبی-رفتاری است که با عدم توجه، تحریک پذیری، فعالیت زیاد، رفتارهای مضطربانه و متلاطم به خصوص در پسر بچه ها مشخص می شود. اتیولوژی ADHD هنوز مشخص نشده است اما کاهش حجم مغز، وزن کم موقع تولد وآسیب های مغزی در هنگام زایمان به خصوص در بچه های پره ترم از جمله عوامل دخیل در ایجاد ADHD هستند.شیوع ADHD در بچه های با وزن تولد پایین(وزن کمتر از 2500گرم) بیشتر است.

هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی بیش فعالی و اختلال توجه در بچه های با وزن تولد پایین بر حسب جنس، تغذیه ی دوران شیر خوارگی و سن هنگام تولد می باشد.

مواد وروش ها:مطالعه ی تحلیلی به روشhistorical-cohort بر روی 120 کودک 6 ساله انجام شد، 60 کودک با وزن تولد پایین(کمتر از 2500 گرم) به عنوان گروه مواجهه و 60 کودک با وزن تولد بالای 3000 گرم به عنوان گروه غیر مواجهه انتخاب شدند.اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه ای که در اختیار خانواده ها قرار گرفت جمع آوری شد.

در پایان مطالعه فراوانی نسبی بیش فعالی و اختلال توجه در کودکان با وزن تولد پایین بررسی شد.

یافته ها:فراوانی نسبی ADHD نوع مرکب در گروه مواجهه 7/26% و در گروه غیر مواجهه 3/18%به دست آمد(با P-value:0.274 معنی دار نیست).میانگین ADHD نوع مرکب در گروه مواجهه 060/5 و در گروه غیر مواجهه 400/3 به دست آمد (با P-value:0.033 معنی دار است).

در این مطالعه فراوانی نسبی ADHD نوع مرکب بر حسب جنس، تغذیه ی دوران شیرخوارگی وسن هنگام تولد مورد بررسی قرار گرفت که با توجه به P-value حاصل معنی دار نبود البته معنی دار نبودن آن ها احتمالاً به علت کمی حجم نمونه بوده است.

نتیجه گیری:فراوانی نسبی ADHD نوع مرکب در کودکان با وزن تولد پایین 7/26% به دست آمد اما این میزان از نظر آماری معنی دار نبود یعنی ADHD نوع مرکب ربطی به کم وزنی موقع تولد ندارد.اما از نظر پزشکی این فراوانی نسبی تقریباً 5/1 برابر گروه غیر مواجهه است.

فصل اول: مقدمه و مروری بر مطالعات مشابه

1-1- دوره نوزادی

دوره نوزادی یا neonatalاگر چه از نظر تعریف به 28 روز اول زندگی گفته می شود اما زندگی جنینی و نوزادی یک دوره زمانی به هم پیوسته را تشکیل می دهد که در طی آن تکامل و رشد انسان تحت تاثیر عوامل ژنتیکی ، محیط داخل رحمی و خارج رحمی می باشد. دوره نوزادی دورانی بسیار آسیب پذیر برای کودک است که در طی آن بسیاری از تطابق های فیزیولوژیک مورد لزوم برای زندگی در محیط خارج از رحم تکامل می یابد.

دوره نوزادی زمان حساسی برای یک کودک است زیرا بسیاری از مهارتهای فیزیکی لازم برای زندگی خارج رحمی در این زمان کامل می یابد.

میزان بالای مرگ و میر و بیماریزایی در این دوران شکننده بودن حیات در این دوره را نشان می دهد در همه موارد مرگ ومیر که در یکسال اول زندگی اتفاق می افتد، دو سوم موارد مربوط به دوره نوزادی است و مرگ و میر نوزادی در 24 ساعت اول ، از بیشترین میزان برخوردار است و به طور کلی 65 درصد از همه مرگ و میر شیرخواران را شامل می شود.

بیماری های همراه با تولد قبل از موعد و وزن کم هنکام تولد و ناهنجاری های کشنده ی مادرزادی از علت های اصلی مرگ ومیر نوزادی می باشد. عوامل مختلف طبی ، اقتصادی ، و فرهنگی بر مرگ و میر پری ناتال و نوزادی تاثیر می گذارند. معیار های پیشگیرانه مانند آموزش های بهداشتی، مراقبت های پری ناتال ، تغذیه، حمایت اجتماعی و شناخت عوامل خطرزا و مراقبت های مامایی به نحوی موثر میزان مرگ ومیر پری ناتال و نوزادی را کاهش می دهند.

کمی وزن و نارسی یک شاخص اساسی مرگ و میر نوزادان است. اولین بار در سال 1919 ylppo نوزادان زیر 2500 گرم را کم وزن (LBW) نامید.LBW و این تعریف به عنوان استاندارد پر مخاطره شیرخواران بیش از 40 سال است که توسط سازمان بهداشت جهانی مورد تایید قرار گرفته است و یکی از دلایل اصلی مرگ و میر شیرخوارگی و نوزادی می باشد و به همراه ناهنجاری های مادرزادی (مثل قلبی، سیستم عصبی مرکزی و تنفسی) نقش بسزایی در عوارض دوران بچگی دارد.به طور کلی ، برای هر دوره ای از زمان حاملگی ، هر چه وزن هنگام تولد نوزاد کمتر باشد و برای هر وزنی ، هر چه دوره بارداری کوتاه تر باشد، مرگ و میر نوزادی بیشتر خواهد بود.

بیشترین مرگ و میر نوزادی در میان نوزادانی رخ می دهد که وزن تولدی کمتر از 1000 گرم دارند و دوره ی بارداری آن ها کمتر از 30 هفته بوده است کمترین مرگ و میر نوزادی نیز در میان نوزادانی است که وزن تولد 3000 تا 4000 گرم و دوره ی بارداری 40-38 هفته داشته اند[1].

هر چه وزن جنین از 500 گرم به 3000 گرم نزدیک می شود یک کاهش لگاریتمی در مرگ و میر نوزادی دیده می شود.در سنین حاملگی 25 تا 37 هفته به ازای افزایش هر هفته از سن حاملگی میزان مرگ و میر نوزادی تقریباً نصف می شود.با این حال تقریباً 40% همه ی مرگ ومیرهای حوالی زایمان در نوزادانی دیده می شود که سن حاملگی بعد از 37 هفته و وزن معادل یا بیشتر 2500 گرم دارند.

از آن جا که اغلب مرگ و میر دوره ی نوزادی در نخستین ساعات و روز ها اتفاق می افتد با افزایش سن نوزاد احتمال بقای او افزایش می یابد. در واقع وزن تولد و سن هنگام حاملگی از شاخص های قوی مرگ و میر دوره نوزادی می باشند در واقع میزان بقاء در سن 22 هفته نزدیک 22 درصد می باشد و این احتمال برای 23 هفته تا 25 درصد و برای 24 هفته تا 56 درصد و برای 25 هفته تا 79 درصد افزایش می یابد. همچنین میزان مرگ و میر در نوزادان با وزن هنگام تولد 4000 گرم و یا بیشتر با سن حاملگی 42 هفته یا بیشتر افزایش ناگهانی پیدا می کند [2].

از دلایل وزن کم هنگام تولد ، تولد پیش از موعد یا محدودیت رشد داخل رحمی[1]¹و یا هر دو می باشند علت اصلی وزن کم تولد در ایالات متحده، تولد پیش از موعد می باشد در حالیکه در کشورهای در حال توسعه علت اصلی محدودیت رشد داخل رحمی می باشد.

شیوع LBW در نژاد سیاه و در جنس دختر بیش از پسر می باشد. همچنین چند قلویی و سن بالای مادر نیز خطر LBWرا افزایش می دهد.

امروزه شانس زنده ماندن نوزادان با وزن 1501تا 2500 گرم ، 95 درصد یا بیشتر است اما میزان مرگ ومیر در آن هایی که وزن کمتری دارند همچنان بالاست میزان مرگ ومیر نوزاد LBW که تا زمان ترخیص از بیمارستان زنده مانده اند بیشتر از میزان مرگ ومیر نوزادان رسیده در دو سال اول عمرشان است قسمت اعظم این مرگ و میرها ناشی از عفونت هستند و لذا حداقل از نظر تئوری بسیاری از آنها قابل پیشگیری خواهند بود ناهنجاری های آناتومیک مادرزادی در 3 تا 7 درصد از نوزادان LBWوجود دارد.