ثبات سود

گاها"مفهوم ثبات سود را با مفهوم عدم تغییر پذیری یکی دانسته اند و به سودی با کیفیت اطلاق گردیده که تغییر پذیری نداشته است . ” پایداری یا ثبات به این مساله می پردازد که تا چه حد یک نوآوری (تغییر) خاص در تحقق سودهای آتی باقی می ماند.

لایپ، پایداری را به عنوان خود همبستگی در سود چنین تعریف می کند:

بدون در نظر گرفتن بزرگی و نشانه های نوآوری سود، ثبات به این مساله می پردازد که نوآوری های دوره جدید، تاچه حد بخش دائمی سری زمانی سود می شوند؟

سرمایه گذاران می توانند از سری های سود باثبات در ارزیابی های خود استفاده کنند. ازنظرآن ها سودهای  با ثبات اهمیت زیادی دارند و بادوام تلقی می شوند، به عبارت دیگر، این سودها زودگذر و موقتی نبوده و حالتی پایدار دارند. هرچه پایداری سود بیشتر باشد ، شرکت توان بیشتری برای حفظ سودهای جاری دارد و فرض می شود کیفیت سود بالاتر است. برای ارائه نمونه هایی از سودهای با کیفیت پایین می توان به کم منظور کردن ذخیره برای حساب های مشکوک الوصول یا برای   موجودی های ناباب و شناسایی درآمدهای مربوط به سال های آتی در سال جاری اشاره کرد.(رحیمیان، جعفری،1385)

2-13-1-2) قابلیت پیش بینی

برخی محققان (لایپ،1990) قابلیت پیش بینی را به طور خاص توانایی سودهای قبلی برای پیش بینی سودهای آتی تلقی می کنند. بنابراین توانایی پیش بینی بعبارتی با کاهش انحرافات تغییرات سود در ارتباط  می باشد( تغییرات بیشتر سود بدون در نظر گرفتن علامت آن موجب کاهش توانایی پیش بینی می گردد). محققان، توانایی پیش بینی را نیز مانند ثبات، تابعی ازمدل تجاری واحدگزارشگر، عوامل اقتصادی وروش های گزارشگری می دانند.

هرچند ثبات و قابلیت پیش بینی از نظر مفهومی با ویژگی های خاص و مناسب به خوبی تعریف شده اند، اما برای اینکه در عمل قابل اجرا باشند، باید با صراحت بیشتری بیان شوند. دومین مساله تجربی، انتخاب دوره زمانی است. اگر یک نوآوری در سود، برای همیشه در سری زمانی سود باقی بماند، کاملا با ثبات و پایداراست، ولی اگر در طول زمان کاهشی روی دهد، درجه ثبات کمتراست. به همین نحو، توانایی پیش بینی نیز، به یک دوره زمانی دلالت دارد. محققان اغلب از پیش بینی های یک ساله استفاده می کنند، اما هیچ مبنای نظری برای این انتخاب وجود ندارد. سومین مساله تجربی، انتخاب چیزی است که باید پیش بینی شود. گزینه های ممکن شامل سود خالص گزارش شده، جریان های نقدی و زیر مجموعه های متفاوت سود خالص است. ارزیابی توانایی پیش بینی، بااین حقیقت پیچیده ترمی شود که برای افق های کوتاه مدت، توانایی سود برای پیش بینی سودهای آتی، یا توانایی برخی از زیرمجموعه های آن از قبیل سود عملیاتی، برای پیش بینی ، ممکن است با هموارسازی سود افزایش یابد.

درباره همواره سازی سود باید گفت که اقدامی آگاهانه و عامدانه برای کاهش نوسانات سود گزارش شده در طول دوره های متوالی در سطحی معین از سود است که سطح عادی شرکت محسوب می شود. هموارسازی سود در واقع روشی است که مدیریت با بهره گرفتن از گزینه های حسابداری می تواند درچارچوب اصول پذیرفته شده حسابداری نسبت به تغییر اقلام سود اقدام کند. مدیران با اطلاعات زیادی که درمورد سود دارند، برای انجام این کار در موقعیت بسیار مناسبی هستند. این اقدام مدیران را مدیریت سود می نامند. با علم به این مطلب این سوال مطرح است که آیا می توان چنین نتیجه گرفت که اگر مدیریت سود، باعث افزایش در توانایی پیش بینی شود، کیفیت سود افزایش می یابد؟ ” (رحیمیان، جعفری،1385)

. Income Smoothing

. Income Management