تجربی…………………………………………………………………………………………………………………………..

فصل سوم: روش پژوهش………………………………………………………………………………………………………

• نوع مطالعه……………………………………………………………………………………………………………………………………

2-3جامعه آماری پژوهش…………………………………………………………………………………………………………………………..

4-3 نمونه پژوهش…………………………………………………………………………………………………………………………………….

5-3 حجم نمونه………………………………………………………………………………………………………………………………………..

6-3 روش نمونه گیری………………………………………………………………………………………………………………………………

7-3 مشخصات واحدهای مورد پژوهش………………………………………………………………………………………………………..

1-7-3 معیارهای ورود به مطالعه…………………………………………………………………………………

2-7-3 معیارهای خروج از مطالعه………………………………………………………………………………………………………..

8-3 ابزار جمع آوری داده ها…………………………………………………………………………………………………………………

9-3 خلاصه روش اجرا…………………………………………………………………………………………………………………………

10-3 اعتبار و پایایی ابزار گردآوری اطلاعات……………………………………………………………………………………………….

11-3 روش تجزیه و تحلیل آماری داده ها…………………………………………………………………………………………………….

12-3 ملاحظات اخلاقی………………………………………………………………………………………………………………………………

فصل چهارم: یافته های پژوهش………………………………………………………………………………………………..

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری……………………………………………………………………………………………….

1-5 تعبیر و تفسیر یافته ها و مقایسه آن با سایر مطالعات…………………………………………………………………………………

2-5 نتیجه گیری نهایی ………………………………………………………………………………………………………………………………..

3-5 کاربرد یافته های پژوهش ……………………………………………………………………………………………………………………..

1-3-5 کاربرد در حیطه بالینی………………………………………………………………………………………………………………………

2-3-5 کاربرد در حیطه اموزش پرستاری……………………………………………………………………………………………………….

3-3-5 کاربرد در حیطه مدیریت پرستاری………………………………………………………………………………………………………

4-3-5 پیشنهادات برای مطالعات آتی…………………………………………………………………………………………………………….

4-5 محدودیت های پژوهش………………………………………………………………………………………………………………………

منابع………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

فهرست جداول

جدول 1: برخی از مشخصات فردی و اجتماعی شرکت کنندگان…………………………………………………………………………..

جدول 2:میانگین و انحراف معیار میزان درد و اضطراب بیماران تحت عمل جراحی در سه گروه مورد مطالعه در زمان های مختلف………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

جدول 3: مقایسه میانگین و انحراف معیار میزان درد و اضطراب بیماران تحت عمل جراحی در سه گروه مورد مطالعه قبل و 8 ساعت بعد از جراحی…………………………………………………………………………………………………………………………

جدول4: مقایسه اختلاف میانگین تغییرات میزان درد و اضطراب قبل و 8 ساعت بعد از جراحی در بین گروهها با استفاده از پس آزمون توکی…………………………………………………………………………………………………………………………….

جدول 5: مقایسه اختلاف میانگین تغییرات میزان درد و اضطراب قبل و 16 ساعت بعد از جراحی در سه گروه مورد مطالعه با استفاده از آزمون ANOVA………………………………………………………………………………………………………….

جدول6: مقایسه اختلاف میانگین تغییرات میزان درد و اضطراب قبل و 16 ساعت بعد از جراحی در بین گروهها با استفاده از آزمون توکی……………………………………………………………………………………………………………………………………..

نمودار 1: نمودار خطی میانگین میزان درد در گروه های مورد مطالعه در زمان های مختلف…………………………………..

نمودار2: نمودار خطی میانگین میزان اضطراب در گروه های مورد مطالعه در زمان های مختلف…………………………….

فصل اول:

مقدمه

• زمینه پژوهش

درمانهای طب مکمل و جایگزین، شامل مجموعه اعمال و عقایدی است که توسط بیماران برای پیشگیری و درمان بیماری ها و یا بالا بردن سطح سلامتی و بهتر شدن وضعیت کلی در کنار درمان های مرسوم بکار می روند (1). با توجه به اختلاف دیدگاه ها و زمینه های فرهنگی هر قوم و ملیت، نحوه استفاده از روشهای طب مکمل بسیار متفاوت است (2, 3). برخی از صاحب نظران معتقدند که تمامی روش های طب مکمل و جایگزین، برخلاف تصور عموم بی خطر نیستند و بسیاری از روشهای درمانی و داروهای تجویز شده، دارای عوارض جانبی خطرناک و بعضاً کشنده می باشند (4). عده ای دیگر نیز استفاده از این روش ها را موجب تاخیر بیمار در انجام اقدامات تشخیصی و درمانی می دانند. از سوی دیگر بسیاری از بیماران، پزشک معالج خود را از انجام اقدامات درمانی طب مکمل مطلع نمی سازند و در نتیجه خطر عوارضی چون تداخلات دارویی و خطا در تفسیر نتایج آزمایشات افزایش می یابد (5).

استفاده از روشهای طب مکمل بعنوان روشهای درمانی رو به افزایش بوده، اما همچنان استانداردهای این روش ها و چگونگی ارتباط آنها با اصول طب رایج مبهم است (6). میزان شیوع استفاده از حداقل یکی از روش های طب مکمل در دنیا عبارتند از؛ انگلستان (33درصد)، استرالیا (46درصد)، آمریکا )34درصد)، بلژیک (66-75درصد)، فرانسه (49درصد)، هلند (18درصد) و آلمان (20-30درصد) (5).

نیاز به استانداردسازی طب مکمل امری ضروری هست زیرا تقاضا برای استفاده از طب مکمل رو به افزایش است (6). طب مكمل توسط مركز ملی طب مكمل و جایگزین این چنین تعریف شده است، گروهی از انواع مختلف طب و سیستم های مراقبتی سلامت و تجربیات و فن آوریهایی می باشد كه در حال حاضر به عنوان بخشی از طب مرسوم تعریف نشده اند (7). طب جایگزین یا طب مكمل شامل انواع روشهای درمانی یا پیشگیری از بیماری است كه روش و اثربخشی آن با طب مرسوم یا بیولوژیك متفاوت است. در طب جایگزین، پزشك بیمار را به عنوان یك كل، درمان میكند نه اینكه روی اختلال یا بیماری خاصی تاكید نماید (7).

درمان با طب جایگزین روز به روز مقبولیت بیشتری پیدا میكند و تخمین زده میشود كه از هر سه نفر، یك نفر در طول عمر خود از این درمانها برای بیماریهای شایعی نظیر مشكلات كمر، سردرد، اضطراب وافسردگی استفاده میكند (8). بسیاری از پرستاران و پزشكان اطلاع زیادی در مورد این طب نداشته و یا اعتقادی به آن ندارند و در مقابل، بسیاری از پزشكان و حتی غیرپزشكان از این روش در درمان بیماریها سود می جویند (8). بنابراین علاوه بر استقبال مردم از این روشها، اطلاعات و نگرش پرستاران و پزشكان به این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است (9).

برخی از شاخه های طب مکمل که بین مبتلایان استفاده بیشتری دارد عبارتند از طب سوزنی، طب سنتی، هومیوپاتی، استوپاتی، رفلکسولوژی، کایروپراکتیک، هیپنوتیزم، انرژی درمانی، ورزش درمانی، حرکت درمانی، موسیقی درمانی، ماساژ درمانی، تصویر درمانی، گیاه درمانی، رایحه درمانی[1]، یوگا، استفاده از ویتامین ها، مدیتیشن، مشاوره حضوری یا تلفنی، گروههای حمایتی و …است (10, 11).

هر سال ده ها میلیون بیمار در جهان تحت عمل جراحی قرار می گیرند جراحی یك استرس است كه واكنش های فیزیولوژیك (آندوكرین)، استرس روانی ( ترس و اضطراب( ایجاد می كند (12). اگر اضطراب ناشناخته بماند اضطراب بطور طولانی، موجب استرس می شود كه پیامدهای مضر، موجب به تأخیر افتادن بهبودی بیماران می شود (13). بیماری كه وارد بیمارستان میشود به میزان خفیف، متوسط و یا شدید می تواند مضطرب شود که با شناخت و تعیین سطح اضطراب می توان جهت اجرای مراقبت های طبی و پرستاری وی برنامه ریزی کرد (14).

Yoniama ( 1998 ) و Dercrotrombeck (2006( می نویسند: 60 درصد بیماران و 75درصد خانواده هایی که بیمارشان نیاز به عمل جراحی دارند درباره جراحی و بیهوشی مضطرب هستند (15). اضطراب قبل از عمل سیستم های سمپاتیک ، پاراسمپاتیك، اندوكرین را تحریک کرده كه منجر به افزایش ضربان قلب، فشار خون و تحریک پذیری قلب شده در نتیجه موجب آریتمی می گردد. وسعت و افزایش دوره اضطراب می تواند منجر به افزایش شکسته شدن پروتئین،کاهش بهبود زخم و واکنش تدبیر ایمنی ، افزایش خطر عفونت و عدم تعادل آب و الکترولیت شود (16).

نتایج تحقیقات متعدد حاکی از آن است که عوارض ناشی از اضطراب قبل از عمل شامل : افزایش درد بعد از عمل ، تقاضای بیشتر برای دریافت مسکن ، به تاخیر افتادن بهبودی و ترخیص، هزینه گزاف و طولانی شدن زمان بستری است (17). درد بعد از اعمال جراحی و منجمله عمل کوله سیستکتومی یكی از شایعترین نارضایتی های بیماران در طول 48 ساعت اول بعد از عمل می باشد و اكثر اً در محل برش می باشد و این درد می تواند باعث كاهش سرفه و به دنبال آن آتلكتازی و تجمع خلط شده و همچنین باعث كاهش تخلیة معده و كاهش حركت روده و به دنبال آن باعث ایلئوس و یبوست شود و همچنین با كاهش تحرك بیمار و خطرDVT اضطراب و خستگی بیمار را ایجاد می کند (18) .

کنترل درد و اضطراب پس از عمل جراحی، یکی از مسائل مهم مراقبت پس از جراحی است. کاهش درد علاوه بر افزایش رضایتمندی بیمار، باعث بهبودی سریعتر بیمار و بهبود عملکرد سیستم قلبی، عروقی و تنفسی و سیستم گوارشی می شود (19). مسئله درد از مسائل مهم در مراقبت های بعد از جراحی می باشد، كه طی سال های اخیر توجه زیادی به آن شده است. امروزه درد به عنوان علامت حیاتی پنجم در نظر گرفته می شود و یكی از مشكلات مهم در بیمارانی كه تحت عمل جراحی قرارمی گیرند، می باشد (19). كنترل یا كاهش درد پس از عمل جراحی یكی از اجزای مهم مراقبت پس از جراحی می باشد و این مشكل به ظاهر ساده كه چگونه درد پس از عمل جراحی را به طوركامل یا نسبی از بین ببریم، همچنان باقی مانده است (20).

كاهش درد علاوه بر این كه بر رضایتمندی بیمار مؤثر است، با تأثیر مستقیم بر اكثر سیستم های فیزیولوژیک بدن با تظاهراتی روی اعضای بدن همراه است و می تواند سیر بعد از عمل جراحی را تحت تأثیر قرار دهد (19). اگر چه مخدرها در كنترل درد پس از عمل قویاً مؤثر هستند، اما به دلیل عوارض جانبی كه به وجود می آورند از جمله خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، ایلئوس، یبوست، مهارسیستم تنفسی، مهار سیستم اعصاب مركزی و اعتیاد، پزشكان به دنبال استفاده از روش های تسکین درد دیگری می باشند (21).