1. . محمدعلی ‌نیل‌فروشان، جلیل ضرابی، محمدباقر میرفتاحی، (۱۳۷۹)، بهداشت، تهران، بی‌نا، ص ۲۰. ↑

 

    1. . محمدباقر مجلسی، (۱۳۶۲)، بحارالانوار، جلد ۷۷، تهران، دارالکتب الاسلامی، ص ۱۷۰. ↑

 

    1. . محمد بن حسن حر عاملی، (۱۴۱۲هـ.ق)، وسایل الشیعه، جلد ۱، بیروت، احیاء التراث العربی، ص ۲۲۸؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۷۷، همان، ص ۱۶۹. ↑

 

    1. . «و لا تلقوا بایدیکم الی التهلکه»، بقره / ۱۹۵. ↑

 

    1. . محمدحسین طباطبایی، (۱۳۶۳)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: سیدمحمدباقر موسوى همدانى، جلد ۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ص ۹۳ و ۱۸۰. ↑

 

    1. . «لاضرر و لاضرار فی الاسلام»، ابی جعفر محمد بن علی بن الحسین بن بابویه قمی(شیخ صدوق)، (۱۴۱۴هـ.ق)، من لایحضره الفقیه، جلد ۴، چاپ سوم، قم، مؤسسه نشر اسلامی، ص ۳۳۴. ↑

 

    1. . ابوالقاسم پاینده، (۱۴۱۲هـ.ق)، نهج الفصاحه، قم، انتشارات انصاریان، ص ۱۱۳٫. ↑

 

      1. . علاءالدین متقی‌هندی، (۱۴۱۳هـ.ق)، کنزل العمال، جلد ۳، بیروت، مؤسسه الرصاه، ص ۸۹۴. البته در باره این روایت و مفاد آن، محققان گفته‌اند که درخت سدر، اشاره دارد به درخت سدری که در کربلا به عنوان علامت برای قبر امام حسین(علیه‌السلام) کاشته شده بود. علی‌ای حال می‌توان از روایات وارده در متون دینی؛ ممنوعیت قطع درختان را به طور کلی استفاده کرد. ↑

 

    1. . جهانگیر منصور، (۱۳۸۰)، مجموعه قوانین و مقررات حقوقی، تهران، نشر دوران، ص ۹۲۴-۹۲۱٫ ↑

 

    1. . از نظر فقه شیعه مصادیق أنفال عبارتند از:۱ فی‏ء؛۲ زمین‌هاى موات؛

      ۳ آبادى ‏هایى که صاحب ندارد؛

       

      ۴ قله‏‌ها، وسط درّه‏‌ها و جنگل‏‌ها؛

       

      ۵ صفایا و قطایع؛

       

      ۶ غنیمتى که مجاهدان بدون اذن امام به‏دست آورند؛

       

      ۷ ارث کسى که وارث ندارد؛

       

      ۸ معادن؛

       

      ۹ دریاها و بیابان‏‌هاى لم یزرع؛

       

      ۱۰ خمس از ثروت‏‌هایى است که به امام تعلّق دارد و از أنفال است. ↑

 

    1. . «یسئلونک عن الانفال، قل الانفال لله و الرسول فاتقوا الله… »، انفال / ۱٫ ↑

 

    1. . «یا بنی آدم… کلوا و اشربوا و لا تسرفوا انه لایحب المسرفین». انفال / ۱؛ اعراف / ۳۱٫ ↑

 

    1. . مؤمنون / ۱۴٫ ↑

 

    1. . مؤمنون / ۱۰۰٫ ↑

 

    1. . روم / ۳۰٫ ↑

 

    1. . سعید محمد بن مفید قمی، (۱۳۷۳)، توحید صدوق، تصحیح: نجفعلی حبیبی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ص ۳۳۱٫ ↑

 

    1. . انسان / ۳٫ ↑

 

    1. . کهف / ۲۹٫ ↑

 

    1. . نازعات / ۱۹-۱۸٫ ↑

 

    1. . زمر / ۵۳٫ ↑

 

    1. . اسراء / ۳۴٫ ↑

 

    1. . اسراء / ۳۶٫ ↑

 

    1. . قیامت / ۳۶٫ ↑

 

    1. . احمد بن حنبل، (بی‌تا)، مسند احمد، لبنان، نشر دارالصادر، جلد ۲، ص ۵۲؛ محمد بن اسماعیل بخاری، (۱۴۱۹هـ.ق)، صحیح بخارى،(کتاب جمعه)، جلد ۲، باب ۱۱، حدیث ۲، ریاض: بیت‌الافکار، ص ۲۸۴٫ ↑

 

    1. . حجرات / ۱۳٫ ↑

 

    1. . الرحمن / ۶۰٫ ↑

 

    1. . توبه / ۹۱٫ ↑

 

    1. . یوسف / ۹۰٫ ↑

 

    1. .نحل / ۹۰٫ ↑

 

    1. . اعراف / ۹۶٫ ↑

 

    1. . نوح ۱۲-۱۰٫ ↑

 

    1. . فاطر / ۴۳-۴۲٫ ↑

 

    1. . آل‌عمران / ۱۳۰-۱۳۹٫ ↑

 

    1. . انبیاء / ۱۰۵٫ ↑

 

    1. . نور / ۵۵٫ ↑

 

    1. . انبیاء / ۱۸٫ ↑

 

    1. . اسراء / ۷۰٫ ↑

 

    1. . ترجمه نهج‌البلاغه، بخش‌نامه ها، شماره ۳۸، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۵۹٫ ↑

 

    1. . محمد بن حسن حر عاملی، (۱۴۰۹هـ.ق)، وسایل الشیعه،(کتاب الامر بالمعروف)، جلد ۱۱، باب ۱۲، حدیث ۴، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، ص ۴۲۴٫ ↑

 

    1. . آل‌عمران / ۱۹۲٫ ↑

 

    1. . بقره / ۱۷۹٫ ↑

 

    1. . محمد بن حسن حر عاملی، وسایل الشیعه، جلد ۱۱، باب ۴، حدیث ۱، همان، ص ۴۰۷٫ ↑

 

    1. . بقره / ۲۵۶٫ ↑

 

    1. . انعام / ۳۸٫ ↑

 

    1. . نحل / ۸۹٫ ↑

 

    1. . بقره / ۲۹٫ ↑

 

    1. . اعراف / ۱۰٫ ↑

 

    1. . رحمن / ۱۰٫ ↑

 

    1. . نحل / ۵٫ ↑

 

    1. . نحل / ۱۰٫ ↑

 

    1. . نحل / ۱۱٫ ↑

 

    1. . نمل / ۶۰٫ ↑

 

    1. . ابراهیم / ۳۳٫ ↑

 

    1. . نحل / ۱۲٫ ↑

 

    1. . لقمان / ۲۰٫ ↑

 

    1. . حج / ۶۵٫ ↑

 

    1. . مرتضی مطهری، مجموعه آثار، پیشین. ↑

 

    1. . همان. ↑

 

    1. . همان. ↑

 

    1. . هود / ۶۱٫ ↑

 

    1. . اعراف / ۵۶٫ ↑

 

    1. . بقره / ۲۰۵٫ ↑

 

    1. . انعام / ۳۸

 

    1. . نحل / ۸۹

 

    1. . ان الله تبارک و تعالی انزل فی القرآن تبیان کل شی ء….»، عبد علی بن جمعه الحویزی، (۱۳۴۲)، تفسیر نور الثقلین، جلد ۳، قم، انتشارات دارالکتب العلمیه، ص ۷۴؛ محمد بن یعقوب الکلینی، (۱۴۱۱هـ.ق)، اصول الکافی، جلد ۱، تهران، دارالتعارف للمطبوعات،ص۱۱۳٫

 

    1. . محمد بن یعقوب الکلینی، همان.

 

    1. . ناصر مکارم شیرازی و دیگران، (۱۳۷۹)، تفسیر نمونه، جلد ۱۱، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ص ۳۶۱٫

 

    1. . محمد ربانی، (۱۳۷۸)، بهره‌گیری شایسته از محیط زیست با الهام از تعالیم اسلام، مجموعه مقالات همایش اسلام و محیط زیست، تهران، سازمان حفاظت محیط زیست، ص ۲۲۳٫

 

    1. . سیدعلی خامنه‌ای، (۱۳۷۸)، تقریرات درس، تهران، بی‌نا، ص ۴٫ ↑

 

    1. . ر.ک: محمدجواد باهنر، (۱۳۵۸)، انسان و خودسازی، تهران، بی‌نا. ↑

 

    1. . ر.ک.: صادق اصغری لفمجانی، (۱۳۷۸)، مبانی حفاظت از محیط زیست در اسلام، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی‌و سازمان حفاظت محیط زیست، ص ۸۷٫

 

    1. . محمد ربانی، بهره‌گیری شایسته از محیط زیست با الهام از تعالیم اسلام، مجموعه مقالات همایش اسلام و محیط زیست پیشین، ص۲۳۳٫

 

    1. . صادق اصغری لفمجانی، مبانی حفاظت از محیط زیست در اسلام، پیشین، ص ۹۲٫

 

    1. . محمد بن حسن حر عاملی، (۱۴۰۴هـ.ق)، قاعده لاضرر ولا ضرار فی الاسلام، (کتاب ااحیاء الموات)، جلد ۸۵، باب ۱۲، قم، مؤسسه نشر اسلامی، ص۴۲۷. ↑

 

    1. . محمدباقر مجلسی، (۱۴۰۳هـ.ق)، بحارالانوار، جلد ۲، حدیث ۷، پیشین، ص۲۷۳. ↑

 

    1. . محمدحسن نجفی، (۱۳۶۳)، جواهرالکلام، جلد ۴۱، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ص ۴۴۸ و ۶۳۸٫ ↑

 

    1. . UNEP. ↑

 

    1. . IUCN. ↑

 

    1. . CITES ↑

 

    1. . MARPOL. ↑

 

    1. . هود / ۶۱. ↑

 

    1. . اعراف / آیه۵۶. ↑

 

    1. . بقره / ۲۰۵. ↑

 

    1. . محمد ربانی، (۱۳۷۸)، بهره‏گیری شایسته از محیط زیست با الهام از تعالیم اسلام، پیشین، ص ۲۲۳. ↑

 

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...